Zadziwiające jest to, że społeczeństwo daje przyzwolenie na bycie nieszczęśliwym w przypadku osób, które odniosły sukces (albo po prostu mają to o czym większość społeczeństwa marzy: uroda, pieniądze, talenty, świetną pracę itd.) Za to jeśli spróbujesz użalać się nad sobą (mówię o faktycznych problemach), to zaraz zostajesz zbesztany/a, że jakim prawem można tak uważać, skoro inni mają trudniej. Tak jakby wizja osoby niepełnosprawnej, czy bezdomnej miała spowodować, że poczuję się lepiej. No nie! Zaobserwuj social media, żeby być na bieżąco!